Członkostwo w Europejskiej Radzie Stosunków Zagranicznych.

Robert Cooper dorastał w Nairobi w Kenii, studiował w Oxfordzie (filozofia, polityka i ekonomia). Jako dyplomata pracował w różnych ambasadach brytyjskich za granicą, zwłaszcza w Tokio i Bonn. W Foreign Office w latach 1989-1993 był szefem sztabu planowania polityki. Był również oddelegowany do Banku Anglii i przez pewien czas pracował w Cabinet Office jako zastępca sekretarza ds. obrony i spraw zamorskich. Do połowy 2002 r. był specjalnym przedstawicielem Zjednoczonego Królestwa w Afganistanie.

W 2002 r. rozpoczął pracę dla Unii Europejskiej (UE). Objął funkcję dyrektora generalnego ds. zewnętrznych i polityczno-wojskowych w Sekretariacie Generalnym Rady Unii Europejskiej. W tej roli odpowiadał przed Javierem Solaną, byłym Wysokim Przedstawicielem UE ds. Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa, i pomagał w realizacji europejskiej polityki strategicznej, bezpieczeństwa i obrony. Od 2007 roku jest również członkiem Europejskiej Rady Stosunków Zagranicznych.

Po wprowadzeniu przez traktat lizboński zmian w strukturach polityki zagranicznej UE i zastąpieniu Solany przez Catherine Ashton, Cooper zasiadł w komitecie sterującym, który opracował propozycje dotyczące nowej Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (ESDZ). Po formalnym utworzeniu ESDZ, unijnej służby zagranicznej, w grudniu 2010 roku Cooper został radcą ESDZ. Robert Cooper w latach 2013-2014 pełnił funkcję specjalnego doradcy w Komisji Europejskiej ds. Myanmaru.

Jego publikacje, oprócz szeregu artykułów w Prospect i innych miejscach, obejmują:

The Post-Modern State and the World Order (Demos, 2000).
The Post-Modern State, w Mark Leonard (red.) Re-Ordering the World: The long-term implications of 11 September (Foreign Policy Centre: London, 2002).
The Breaking of Nations: Order and Chaos in the Twenty-First Century (Atlantic Press, 2003).
The Ambassadors (2022) – podtytuł „Thinking about Diplomacy from Machiavelli to Modern Times”.

 

Źródło zdjęcia: Wikipedia, Foreign and Commonwealth Office

Źródło informacji: Wikipedia